Ahínco

Plural: ahíncos

SUSTATIVO masculino

Definición: eficacia, empeño o diligencia grande con que se hace o solicita alguna cosa.

Actitud del que hace, pide o pretende algo poniendo en ello el máximo esfuerzo o interés de que es capaz. 

Insistencia o intensidad grande con que se hace, pide o desea algo.

Fuerza y diligencia grande que se ponen para conseguir una cosa. 

La actitud del que tiene fijación por lograr algo y la diligencia y esfuerzo que muestra para conseguirlo. 

La actitud del que pone esfuerzo y empeño grandes en hacer, conseguir o solicitar algo.

Acto y efecto de ahincar. 

El esfuerzo, la energía o la determinación con que acometemos una empresa.

Determinación, convencimiento o fe con que se hace o persigue algo.

Cuando decimos que alguien hace algo con ahínco nos referimos a que lo hace esforzándose en hacerlo lo mejor posible, con determinación de lograrlo, y constancia si el asunto la requiere.

Empeño grande para alcanzar alguna cosa. 

Empeño, diligencia, eficacia, ardor, fervor, tesón, etc, extremados, con que se hace, pretende, emprende o solicita alguna cosa. 

Empeño muy grande que pone alguien en hacer algo; también puede ser aplicado a animales.

Constancia y diligencia con que hacemos o pretendemos algo.

Si decimos que algo se ha hecho con ahínco, queremos decir que se ha hecho con gran empeño y con eficiencia.

La tenacidad del que aspira con determinación a lograr algo.

Esfuerzo y perseverancia.

Esfuerzo, diligencia y constancia. 

Esfuerzo, empeño y eficacia. 

Eficacia o fervor.  

Gran dedicación y empeño en hacer o conseguir algo.

Empeño y dedicación en la consecución de un objetivo.

Eficacia, empeño y diligencia grandes que se ponen para conseguir lo que se desea. 

Gran esfuerzo y dedicación.

Firmeza, determinación y esfuerzo con que abordamos una tarea o perseguimos un fin. 

Firmeza, empeño y constancia en la persecución de algún fin. 

Gran insistencia y presión con que pedimos algo a alguien. 

Fuerza que hacemos y diligencia grande que ponemos para alcanzar alguna cosa. 

Fuerza, energía y ganas con que se hace o se pretende algo.

Solvencia o esfuerzo de gran intensidad, que se aplica para hacer algo.

Ímpetu, ardor y pasión. 

Pasión, entusiasmo.

Eficacia o vehemencia. 

Ánimo grande y tesón.

Dedicación esforzada, decidida y perseverante con la que se lleva a cabo algo o se persigue una meta. 

Actitud esforzada y constante con la que se hace algo. 

Decisión, entusiasmo y tesón que se pone para conseguir algo. 

Ansia y firmeza que ponemos al hacer o pedir algo. 

Esfuerzo o empeño grandes. 

Gran interés en algo.

Cuando empleamos la expresión “con ahínco”, lo hacemos para enfatizar que se pone mucho esfuerzo, o se es muy incisivo. (Colaboración de Tineka, Colombia)


Sinónimos y palabras relacionadasahincamiento, ahincanza, empeño, eficacia, tesón, vehemencia, perseverancia, tenacidad, constancia, fervor, ardor, afán, diligencia, ansia, esfuerzo, dedicación, celo, desvelo.


Ejemplos

“Los científicos se dedican con gran ahínco a investigar una vacuna contra el SIDA”

“Estas fregando con tanto ahínco que desgastas la madera del suelo”

“Trabajó con tanto ahínco que le dio un ataque al corazón”

“María Moliner trabajó con ahínco durante 15 años para completar su diccionario”

“Le pidió con ahínco a su jefe que le permitiera teletrabajar”

“Insistió con ahínco en su súplica”

“Estudia con ahínco para aprobar la oposición”

Trabaja con mucho ahínco en la preparación de la boda de su hija”

“Se dedica con ahínco a intentar perjudicar a su exmarido”

¡Qué esquividad enseña consigo, qué súbitas alteraciones, qué mudanças, qué arrebatamiento en sus cosas, qué enojarse cada momento mil vezes, qué iniquidad en las palabras, qué desabrimiento en la lengua, qué furioso está de contino, qué ravia le sale del coracón, qué llamas de fuego echa por la boca, y con quánta presteza enciende a los que más le siguen, y con quánto ahinco sigue el camino más peligroso!” (1500, Anónimo, España)

Y así dice Lactancio Firmiano estas palabras: «algunos, debajo de una fingida bondad, por hacerse grandes, hacen cosas al modo y traza de los hombres de bien, y con tanto mayor ahinco, cuanto es mayor el deseo que tienen de engañar.»” (Pedro de Ribadeneira, 1595, España)          

Pero ¿qué estás mirando con mayor ahinco, quando ves nada? - Miro -dixo- que aun ay menos que nada en el mundo. (Baltasar Gracian, 1657, España)

 
“- ¿Qué atiendes con tanto ahinco?-le preguntó el Cortesano.- Estoy mirando si buelven a salir aquellos Quintos tan famosos y plausibles en el mundo, un don Fernando el Quinto, un Carlos Quinto y un Pío Quinto.” (Baltasar Gracian, 1657, España)

 “
Pero, bien se vé que lo tomais á fiesta: batallad, os ruego, con mas ahinco. Mucho temo que os burlais de mí.“ (Leandro Fernández de Moratín, 1798, España)

“Os digo que la empresa es disparatada, que ni vos, ni ningun hombre de la tierra sois capaces de llevarla á término, y que miéntras más ahinco y más tiempo y más estudios y desvelos gasteis en ella, la obra saldrá más defectuosa y falsa.” (Carlos Coello, 1872, España)

Ypólito, cavallero mançebo de ilustre y antigua generación, natural del reyno de la Certiberia, * que al presente se llama Aragón, se enamoró en demasiada manera de una donzella llamada Florinda, huérfana de padre, natural de la provincia antiguamente nombrada Bética, que al presente llaman Andaluzía, y poniendo Ypólito por intercessor a un page suyo, llamado Solento, estorvava quanto podía porque Florinda no cumpliesse la voluntad de Ypólito. Pero ella, compelida de la gran fuerça de amor, que a la contina le atormentava, concedió en lo que Ypólito con tanto ahincole importunava, y assí ovieron cumplido efecto sus enamorados desseos, intercediendo ansí mismo en el proceso Solisico, page de Florinda, y discreto más que su tierna edad requerí” (Anónimo, 1521, España)

Oídlo, naciones bien; oídlo bien los gobiernos. Mañana por ser mañana, día de Mayo, Primero, los hombres de España libre doblaremos el esfuerzo con más ahinco que nunca, serenos en nuestro puesto, para demostrarle al Mundo cómo se defiende un pueblo que prefiere, a ser esclavo, caer en la lucha muerto.” (Antonio Afraz, 1938, España)

La cultivaba, la instruía para el mal con mayor ahinco y solicitud que los que emplean otras madres para educar a sus hijos en el bien.“ (Ricardo León, 1941, España)

Trabajaré con ahinco por restituir la paz y la dicha que ha perdido a ese infeliz matrimonio.” (Manuel Bretón de los Herreros, 1852, España)

Dos únicas cosas desagradaron á Cervántes miéntras permaneció en París: el desden con que le hablaban de todo lo referente á España los que siglos atras no sólo nos respetaban y temían por el poder de nuestras armas, sino que nos imitaban y copiaban en costumbres, en modas y en literatura con doble ahinco que ahora solemos imitarlos nosotros“ (Carlos Coello, 1872, España).  

La embriaguez del zapatero no era constante, como pudiera creerse. Dos y tres semanas trascurrían sin que probase una copa, metido en el taller trabajando con ahinco, porque le sobraba la clientela y fuera de su afición á las botellas.” (Ricardo Fernández, Guardia, 1901)

Lo repitió el cortejo volviéndose a la multitud; y ya todos rugían la maldición con un ahinco que les rasgaba las bocas y les inflaba las fauces como gañiles de perro.” (Gabriel Miró, 1917, España)

“Para formar parte de la Orden, el postulante era examinado de la fe; al solicitar admisión, los ministros inquirían diligentes su oficio, estado y calidad, e insistían con ahinco en las condiciones, sobre todo en la restitución de lo ajeno.” (Emilia Pardo Bazán, 1903)

FUENTE: CORPUS RAE

Palabras enraizadas: ahincar, ahincado, ahincadamente, ahincamiento, ahincanza


ETIMOLOGÍA

De ahincar.


Universal vocabulario en latin y en romance (1490), del cronista Alfonso de Palencia: no recoge el término.


Vocabulario romance-latín  ¿1492? ¿Alfonso de Palencia? (Manuscrito anónimo de la Real Biblioteca de San Lorenzo del Escorial)

AHINCO o acucio. citamentum. i. o sus. citabulus. li


Diccionario de latín-español (1492) de Elio Antonio de Nebrija: no recoge el término.


Vocabulario español-latino de Elio Antonio de Nebrija, de 1495: 

AHINCAR aotro. insto. as. insisto. is. institi.  

AHINCO enesta manera. instantia. 

AHINCARSE. propero. as. insto. as. 

AHINCO enesta manera. properatio. festinatio. 

AHINCADA mente assi. properanter. 

AHINCADA mente. properatim. festinanter


Vocabulario de las dos lenguas toscana y castellana (1570), de Cristobal de las Casas. 

AHINCO: incalzo. 

AHINCAR: incalzare. 

AHINCADAMENTE: incalzatamente. 


Dictionario de vocablos castellanos aplicados a la propiedad latina, de Alonso Sanchez de la Ballesta, 1587: no recoge el término.


Dictionarie in spanish, english and latine, de Richard Percyvall, (1591). 

AHINCO: haste, earnestnes, festinatio, instantia. 

AHINCAR: to hasten, to be earnest, festinare, instare, insistere. 

AHINCADAMENTE: hastily, earnestly, instanter, festinanter


Diccionario muy copioso de la lengua Española y  Françesa  (1604), de Ioan Palet.  

AHINCO: affection, instance, presse, haste. 

AHINCADAMENTE: affectueusement, instamment. 

AHINCADO: presse, hasté. 

AHINCAR: haster, insister presser. 


Tesoro de la Lengua Castellana, de 1611, de Sebastian de Covarrubias Orozco: 

AHINCOEs fuerça que hazemos y diligencia grande que ponemos para alcançar alguna cosa, quasi a finco, de fincar. Lat. figo, gis, porque nos estamos fixos, firmes y quedos, porfiando en nuestra pretensión hasta alcançarla. Ahincar en vna cosa, porfiar por salir con ella y ahincadamente; lat. improbe, improbus, improbitas: Lucae, cap. 11: «Et si ille perseveraverit pulsans, dico vobis, et si non dabit illi surgens eo quod amicus eius sit, propter improbitatem tamen eius, surget et dabit illi quotquot habeat necessarios (nempe panes)».


Origen y etimologia de todos los vocablos originales de la lengua castellana, de Francisco del Rosal ¿1611-1614?. 

AHINCO: busca Hincar. 

HINCAR o FINCAR: como fingar o figar, de figere latino; de donde ahinco la fuerza.


A Dictionary in Spanish and English, por John Minsheu, 1623:    

AHINCO: earnestnesse, importunity, haste. 

AHINCAR: to be earnest, to pricke on or urge much, to hasten.  

AHINCADAMENTE: earnestly.


Thesaurus utriusque linguae hispanae, et latinae, de 1679, de Baltasar Henriquez: 

Con ahinco, impensè, enixè, vehementer literis studeo libros devoro.


Diccionario Nuevo Español y Ingles, y Ingles y español, 1706, Captain John Stevens: 

AHINCO: earnestness, pressing; also thrusting in. From the Latin figo, to fix. 

AHINCADAMENTE: earnestly, pressingly. 

AHINCADO: earnest, pressing. 

AHINCAR: to be earnest or pressing, to thrust or flick in.


Diccionario Castellano y Portuguez (1721), de Raphael Bluteau. 

AHINCO: instancia. Empenho para alcançar alguna cousa  

AHINCADAMENTE: afincadamente. 

AHINCAR: apertar. Solicitar com instancia. 


Diccionario de Autoridades, de 1732: 

AHINCOsubstantivo masculino. La instáncia y fuerza que se hace à otro, ò la eficácia, empeño, y diligéncia grande que se pone para conseguir lo que se deséa. LatínInstantia. Conatus, us. Miguél de Cervantes. Historia de Persiles y Sigismunda. Libro 1. Capítulo 2. Y con tanto ahinco, y con tantas veras la amó y la ama, que mil veces de esclava la quiso hacer señóra. Don Francisco de Quevédo. El Alguacil Alguacilado. Los Alguacíles lo deséan y procóran al parecer con mas ahinco

AHINCADAMENTE: adv. Eficazmente, fervorosamente, con instáncia. Lat. Enixè. S. TER. lib. de las Fund. cap. 12. Y le suplicó mui ahincadamente por la salvación de aquellas almas. FR. LUIS DE GRAN. Symb. part. 2. cap. 22. Y encomendándose al Señor mui ahincadamente se fué con ellos mui contenta. 

AHINCANZA: s. f. Lo mismo que priessa ù diligéncia. Es voz antiquada. Lat. Nisus, us. Conatus. B. CIUD. R. Epist. 51. fol. 85. Estas haces con ahincanza de andar cada pendón mas allende, se metieron en la batalla. 

AHINCAR: v. a. Hacer instáncia con esfuerzo, empeño y eficácia en algúna cosa hasta lograrla. Tiene este verbo la anomalía de los acabados en car. Lat. Niti. Inniti. AYALA, Caid. de Princip. lib. 5. cap. 10. fol. 80. Tanto los ahincó, que los sometió al señorío de Carthágo.


Diccionario de la lengua Castellana de 1780, de la Real Academia de la Lengua Española. 

AHINCO: s. m. Eficacia, empeño, ó diligencia grande, con que se hace, ó solicita alguna cosa. Nixus, conatus. 

AHINCADAMENTE: adv. m. ant. Con ahinco. Enixè. 

AHINCADO, DA: p. p. abt. de ahincar. 

AHINCADO:  ant. Eficaz, vehemente. Instans, urgens, vehemens, acer. 

AHINCANZA: s. f. ant. Lo mismo que ahinco. 

AHINCAR: v. a. ant. Instar con empeño y eficacia, apretar, estrechar para el logro de alguna cosa. Niti, inniti, compellere, urgere. 

AHINCARSE: v. r. ant. Apresurarse, darse prisa.


Diccionario castellano de P. Esteban de Terreros y Pando, (1786-1793). 

AHINCO: instancia. Fr. Effort. Lat. Conatus. It. Sforzo. 

AHINCADAMENTE: adv. con ahinco, V. Instantemente. 

AHINCAR: hacer instancia para conseguir alguna cosa. Fr. Presser, solliciter avec instance. Lat. Niti, inniti, conari, V. Instar. Francios. dice en It. Perfidare. 

AHINCADO: part. pas. 

AFINCO: antic. ahinco, V. AFINCAR: antic. estar fijo, constante, V. AFINCAMIENTO: antic. ahinco, congoja, V. AFINCADAMENTE: antic. con ahinco, V.


Diccionario de la Lengua Castellana (1825), de Melchor Manuel Núñez de Taboada. 

AFINCABLE: adj. ant. Que se desea y procura con ahinco. 

AFINCADAMENTE: adv. ant. Con ahinco. AFINCADO: p. p. de afincar. || 

AFINCADO, DA: adj. ant. Vehemente, eficaz. 

AFINCAMIENTO: s. m. ant. V. Ahinco. || ant. Apremio, vejación. || ant. Congoja, afliccion. 

AFINCAR: v. a. ant. Instar con ahinco. 

AFINCO: s. m. ant. Ahinco. apremio. 

AHINCO: s. m. Eficacia, empeño diligencia. 

AHINCADAMENTE: adv. ant. Con ahinco. 

AHINCADO: p. p. de ahincar. || AHINCADO, DA: adj. ant. Eficaz, vehemente. 

AHINCAMIENTO: s. m. ant. V. Ahinco. AHINCANZA: s. f. ant. V. Ahinca. 

AHINCAR: v. a. ant. Instar con ahinco, estrechar. 

AHINCARSE: v. r. ant. Apresurarse.


Diccionario de la lengua castellana, por la Academia Española, compendiado por Don Cristobal Pla y Torres (1826). 

AHINCO: s. m.  eficacia, empeño.


Diccionario de la lengua Castellana, de 1832, de la Real Academia de la Lengua Española: 

AHINCO: m. eficacia, empeño ó diligencia grande con que se hace ó solicita alguna cosa. Nixus, conatus. 

AHINCADAMENTE: adv. m. ant. Con ahinco. 

AHINCADO, DA: adj. ant. Eficaz, vehemente. 

AHINCAMIENTO: m. ant. Ahinco. 

AHINCANZA: f. ant. Ahinco. 

AHINCAR: a. ant. instar con ahinco y eficacia, apretar, estrechar. || r. ant. Apresurarse, darse prisa.

 
Panléxico, Diccionario universal de la lengua castellana, de Juan Peñalver, 1842. 

AHINCO: m. Acto y efecto de ahincar. 

AHINCADAMENTE: adv. m. ant. Con ahinco. 

AHINCADO, DA: adj. ant. Eficaz, vehemente. 

AHINCAMIENTO: m. ant. Ahinco. 

AHINCANZA: f. ant. Ahinco. 

AHINCAR: a. ant. Hincar con fuerza. || Instar mucho, estrechar. 

AHINCARSE: r. ant. Apresurarse.


Nuevo Diccionario de la Lengua Española, de 1847 de D. Vicente Salvá.    

AHINCO: m. eficacia, empeño ó diligencia grande con que se hace ó solicita alguna cosa. Nixus, conatus.    

AHINCADAMENTE: adv. m. ant. Con ahinco. 

AHINCADO, DA: adj. ant. Eficaz, vehemente. 

AHINCAMIENTO: m. ant. Ahinco. 

AHINCANZA: f. ant. Ahinco. 

AHINCAR: a. ant. instar con ahinco y eficacia, apretar, estrechar. [Urgere] || r. ant. Apresurarse, darse prisa. [Properare]


Diccionario nacional, o Gran Diccionario Clásico de la Lengua Española, de Ramón Joaquín Domínguez (1847). 

AHINCO:  s. m. Empeño, diligencia, eficacia, ardor, teson, etc, estremados, con que se hace, pretende, emprende ó solicita alguna cosa. 

AHINCADAMENTE: adv. de mod. ant. Con ahinco, con empeño; eficazmente. 

AHINCADO, DA: adj. ant. Eficaz, vehemente. || part. pas. de ahincar. 

AHINCAMIENTO:  ant. V. Ahinco. 

AHINCANZA: s. f. ant. V. Ahinco. 

AHINCAR:  v. a. ant. Instar, solicitar, exigir con ahinco y eficacia; apretar, apurar, hostigar, estrechar con empeño. || ant. V. Ahincar. 

AHINCARSE: v. pron. ant. Apresurarse, acelerarse, darse prisa, moverse con diligencia.


Diccionario de la lengua castellana con las correspondencias catalana y latina, de Pedro Labernia y Esteller, 1844-1848. 

AHINCO: m. Acto y efecto de ahincar. Conato, empenyo, eficacia. Conatus, nisus, us. 

AHINCADAMENTE: adv. m. ant. Con ahinco. Ab empenyo. Enixè, intentè. 

AHINCADO, A: adj. ant. Eficaz, vehemente. 

AHINCAMIENTO: m. ant. y AHINCANZA: f. ant. ahinco. 

AHINCAR: a. ant. Instar con ahinco, estrechar. Instar, apretar. Urgeo, es. || ant. Hincar. || r. ant. Apresurarse, darse prisa. Apresurarse, enllestirse. Expedio, is. 

AFINCADAMENTE: ad. Con ahinco. Ansiosament. Anxiè, sollicitè, cupienter. 

AFINCADO, A: adj. Vehemente, eficaz. 

AFINCABLE: adj. ant. Que se desea y procura con ahinco. Desitjat. Cupidus, vehementer desiderabilis. 

AFINCAMIENTO: m. Ahinco. || ant. Apremio, vejacion. || ant. Congoja, afliccion. 

AFINCAR: a. Instar con ahinco. Apretar. Urgeo, es. || Estar fijo, constante. Estar fixo. Sto, as. T. 

AFINCO: m. ahinco, apremio.

Diccionario de la lengua Castellana, de 1852, de la Real Academia de la Lengua Española. 

AHINCO: m. eficacia, empeño ó diligencia grande con que se hace ó solicita alguna cosa. Nixus, conatus. 

AHINCADAMENTE: adv. m. ant. Con ahinco. 

AHINCADO, DA: adj. ant. Eficaz, vehemente. 

AHINCAMIENTO: m. ant. Ahinco. 

AHINCANZA: f. ant. Ahinco. 

AHINCAR: a. ant. instar con ahinco y eficacia, apretar, estrechar. || r. ant. Apresurarse, darse prisa.


Gran Diccionario de la lengua española, ordenado por Adolfo de Castro, 1852. 

AHINCO: s. m. Fuerza y diligencia grande que se pone para conseguir una cosa. Es tambien primera persona de indicativo del verbo ahincar. “La polvareda que habian visto, la levantaban dos grandes manadas de ovejas y carneros que por aquel mesmo camino venian, las cuales con el polvo no se echaron de ver hasta que llegaron cerca, y con tanto ahinco afirmaba Don Quijote que eran ejércitos, que Sancho lo vino a creer.» Cervantes, Quijote. 

AHINCADAMENTE: adv. Con ahinco. 

AHINCADO, DA: adj. (Ant.) Lo mismo que hincado ó clavado. || adj. (Ant.) Se aplicaba a lo que era eficaz o vehemente. 

AHINCAMIENTO: s. m. (Ant.) El acto de ahincar. 

AHINCANZA: s. f. (Ant.) Lo mismo que ahincamiento. 

AHINCAR: v. a. (Ant.) Lo mismo que clavar ó hincar. || v. a. Solicitar con eficacia. Lo mismo que aguijar. «Ahincar en una cosa. Porfiar por salirse con ella.» Covarrubias, Tesoro. 

AHINCARSE: v. r. (Ant.) Darse priesa en la ejecucion de una cosa.


Diccionario Enciclopédico de la Lengua Española (1853), de Gaspar y Roig. 

AHINCO: s. m. : eficazia, empeño, vehemencia, dilijencia estremada con que se hace o solicita alguna cosa. 

AHINCAR: v. a. ant.: instar, solicitar con ahinco y eficazia, apretar, estrechar. —r. ant. : apresurarse, acelerarse, darse prisa. 

AHINCANZA: s. f. ant.: ahinco. 

AHINCAMIENTO: s. m. ant. : ahinco. 

AHINCADO: adj. : eficaz, vehemente. 

AHINCADAMENTE: adv. : con ahinco, con empeño, eficazmente.


Diccionario etimológico de la lengua castellana de Pedro Felipe Monlau (1856). 

No define el término, pero sí lo utiliza en su texto: “ Los alemanes se dedican con gran ahinco á los estudios lingüísticos comparativos“


Diccionario Enciclopédico de la Lengua Castellana, de Elías Zerolo (1870). AHINCO: 

[De a é hincar.] m. Eficacia, empeño ó diligencia grande con que se hace ó solicita alguna cosa. «Trabajábase con ahinco por hacer de la música un arte expresivo. » (REVILLA) OBSERV. I. Alguna vez suele verse en los clásicos usado en plural. « Se resfriaron sus ahíncos.» (CERV.) OBSERV. II. La combinación AHI forma siempre dos sílabas. 

AHINCAR: a. ant. Instar con ahinco y eficacia, apretar, estrechar. 

AHINCARSE: r. ant. Apresurarse, darse prisa. OBSERV: Delante de la E la C se convierte en QU. 

AHINCADAMENTE: adv. m. Con ahinco. 

AHINCADO, DA: p. p. de ahincar y adj. Eficaz, vehemente. 

AHINCAL: adj. ant. Eficaz, vehemente. AHINCAMIENTO: m. ant. Ahinco. 

AHINCANZA: f. ant. Ahinco. 


Diccionario General Etimológico de la Lengua Española, de 1880, de Roque Barcia Martí. 

AHINCO: masculino.  Eficacia, empeño ó diligencia grande con que se hace ó solicita alguna cosa. Etimologia. A é hincar: “hincarse en un propósito" 

AHINCADAMENTE: adverbio de modo anticuado. Con ahinco. 

AHINCADO, DA: adjetivo anticuado. Eficaz, vehemente. Etimologia. Ahincar. 

AHINCAMIENTO: masculino anticuado. Ahinco. 

AHINCANZA: femenino anticuado. Ahinco. 

AHINCAR: activo anticuado. Instar con ahinco y eficacia, apretar, estrechar. || Reciproco anticuado. Apresurarse, darse prisa. Etimologia. Ahinco.

 
Diccionario de la R.A.E. de 1899, decimotercera edición. 

AHINCO: (de a é hincar.) m. eficacia, empeño ó diligencia grande con que se hace ó solicita alguna cosa.  

AHINCADAMENTE: adv. m. Con ahinco. 

AHINCADO, DA: adj. Eficaz, vehemente. 

AHINCAMIENTO: m. ant. Ahinco. 

AHINCANZA: f. ant. Ahinco. 

AHINCAR: a. ant. Instar con ahinco y eficacia, apretar, estrechar. || r. ant. Apresurarse, darse prisa.


Diccionario de la Lengua Española de José Alemany y Bolufer (1917). 

AHINCO: (de ahincar). m. Eficacia, empeño o diligencia grande con que se hace o solicita alguna cosa. 

AHINCAR: (de afincar). v. a. ant. Instar con ahinco y eficacia, apretar, estrechar. || v. r. ant. Apresurarse, darse prisa. 

AHINCADO, DA: p. p. de ahincar. || adj. Eficaz, vehemente. 

AHINCANZA: f. ant. Ahinco. 

AHINCAMIENTO: m. ant. Ahinco. 

AHINCADAMENTE: adv. m. Con ahinco, con vehemencia.


Diccionario Etimológico Español e Hispano, de Vicente García de Diego (1954). 

AHINCO: empeño. De ahincar. 

AHINCAR: fijar. Del lat. affigicare, de affigere, clavar. 

AHINCADO: eficaz. De ahincar.




Inglés: effort, heart and soul, zeal, vigour, earnestness
Francés: effort, ténacité, acharnement
Portugués: ânsia, afinco
Alemán: Nachdruck, Eifer
Italiano: inpegno, diligenza, lena



Este es el significado de ahínco en el diccionario español


Han colaborado: Tineka